Narkomania to zjawisko definiowane bezpośrednio jako uzależnienie od substancji odurzających. Jest to definicja praktyczna, ponieważ stworzenie jednej spójnej definicji narkomanii jak do tej pory się nie udało. Za narkomana uważa się osobę, która jest uzależniona od substancji wpływających bezpośrednio na pracę mózgu i najczęściej dodaje się jeszcze kwantyfikator mówiący o nielegalności tych substancji. Uzależnienie od substancji legalnych, leków, określa się mianem lekomanii. W najszerszym ujęciu narkomania definiowana jest jako wszelkie uzależnienie od substancji wpływających na nastrój, w co wliczane są także uzależnienia od alkoholu i nikotyny oraz innych środków wziewnych, na przykład marihuany (THC). Porad udzielają specjaliści z serwisu narkomanizm.pl
Trzy elementy uzależnienia
Najbardziej charakterystycznym zjawiskiem pozwalającym rozpoznać uzależnienie od narkotyków jest tak zwany głód narkotyczny. Jest to odczuwanie szeregu negatywnych zjawisk związanych z odstawieniem od substancji uzależniającej. Wraz z rozwojem uzależnienia pojawia się przymus przyjęcia środka. Poszukiwanie kolejnej dawki narkotyku staje się dla chorego podstawową funkcją życiową i na tym się skupia. Przymus przyjmowania narkotyku prowadzi do rozwinięcia się obsesji na jego punkcie, która jest trzecim elementem uzależnienia. W sytuacjach skrajnych prowadzi ona do podporządkowania całego życia uzależnieniu.
Głód narkotyczny
Pojawienie się głodu narkotykowego jest trudne do rozpoznania we wczesnej fazie, ponieważ zjawisko to ma równocześnie charakter fizyczny i psychiczny o sile każdego z tych przejawów zależnej od rodzaju przyjmowanego środka. Kiedy chory mówi, że musi przyjąć środek, nie kłamie. W jego organizmie wytworzyła się już zależność od środka. Najczęściej mechanizm tej zależności polega na tym, że substancja narkotyczna przejmuje funkcję neuroprzekaźnika w mózgu i/lub trwale zmienia chemię mózgu, przez co brak stymulacji wywoływanej substancją powoduje sytuację de facto choroby. Uzależniony ma bardzo złe samopoczucie, poziom jego neuroprzekaźników i hormonów jest zaburzony, a w bardziej zaawansowanych przypadkach możliwe jest nawet odczuwanie objawów pochodzących z innych części ciała, na przykład z układu trawiennego czy oddechowego. Są to objawy prawdziwe, nie urojone.
Równocześnie istnieje silna presja psychiczna związana ze symulacja tak zwanego centrum nagrody sterujące zachowaniami człowieka. Brak substancji narkotycznej powoduje wygaszenie tego obszaru mózgu, co skutkuje stanami zbliżonymi do depresji.
Syndrom odstawienia
Odstawienie narkotyków jest bardzo trudne, ponieważ organizm rozwija od nich fizyczne uzależnienie. Często całkowity powrót do stanu sprzed rozwinięcia się uzależnienia jest niemożliwy i pacjent przez cały czas będzie odczuwał efekty odstawienia substancji uzależniającej. W przypadku tak zwanych twardych narkotyków może to być nawet niebezpieczne dla życia, ponieważ podtrzymywanie stanu normalnego chorego wymaga coraz większych dawek narkotyku i kiedy substancji zaczyna brakować, jest to fizjologiczny szok dla organizmu. Detoks w poważnych przypadkach powinien się odbywać na specjalnych oddziałach pod obserwacją lekarzy.
Powrót do nałogu
Samodzielne zrywanie z narkomanią zwykle nie przynosi rezultatu. Konieczne jest korzystanie z pomocy lekarza oraz grup wsparcia. Bardzo niebezpieczny jest powrót do nałogu, ponieważ zwłaszcza w przypadku twardych narkotyków w czasie abstynencji mocno obniża się odporność chorego na toksyczny aspekt narkotyku, a jego wrażliwość na działania pożądane spada. Prowadzi to do przedawkowania.
Zobacz więcej informacji na: bandytyzm.pl
Komentarze (0)
Zostaw komentarz